Met miljoenen fans over de hele wereld en een ware ster van online casino’s, willen de voorstanders poker deel laten uitmaken van het pantheon van de sport. Mentale beheersing, uithoudingsvermogen, strategie, ervaring, een competitieve geest en durf zijn allemaal argumenten ten gunste van poker. Maar sommige mensen zien poker als een simpel kaartspel waarbij alles van geluk afhangt. Dit is hoe.
Psychologische voorbereiding en uithoudingsvermogen
Als echte meesters niet bang zijn voor gokverslaving, als ze psychologisch voorbereid zijn op een spel en op elk moment de tafel kunnen verlaten, kan poker dan echt als een sport worden gezien? Hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt, er zijn een aantal punten die suggereren dat het kan.
De eerste invalshoek betreft de concentratie-inspanning van een pokerspeler. Het spelen van kaarten vereist aanzienlijke mentale middelen en perfecte concentratie. Er komt techniek en strategie bij kijken. Aan tafel zal geluk alleen nooit genoeg zijn, want je moet ook weten hoe je je spel moet aanpassen aan je positie, en niet iedereen kan dat. Het is een talent dat alleen de beste professionele spelers beheersen. Bovendien is het simpele feit dat sommige spelers beter zijn dan anderen in tegenspraak met het gangbare idee dat poker een kansspel is.
De echte spelers, de meesters van het spel, lezen ook voortdurend gespecialiseerde boeken, kijken naar online toernooien en werken aan hun fouten. Daarom zijn er spelers die vaak winnen met poker. Het verklaart ook waarom veel sporters, al dan niet met pensioen, zichzelf improviseren als pokerspelers. Sommigen nemen zelfs de grote toernooien op zich.
Tot slot, wat het fysieke aspect betreft, geloven pokerspelers dat het spel uithoudingsvermogen vereist. Zelfs als het alleen maar een kwestie is van rond de tafel zitten, kan een spel uren duren. Uren waarin je je geest alert moet houden.
Enige erkenning
Het eerste land dat poker tot sport uitriep was Brazilië in 2012. In datzelfde jaar werd de Latijns-Amerikaanse Pokerfederatie opgericht, waarbij de meeste landen in Zuid-Amerika zich hebben aangesloten, evenals de Pan American Sports Poker Confederation, die andere regio’s van Noord- en Zuid-Amerika omvat. Mexico zal poker in 2017 erkennen als een volwaardige sport. Argentinië zal er iets langer over doen, maar zal in 2021 eindelijk de sprong wagen. Alle wedstrijden en toernooien in deze landen worden nu legaal georganiseerd.
De Olympische Spelen zijn niet om de hoek
Voor de meest terughoudende spelers is er echter één cruciale dimensie van poker die nog ontbreekt. Dit is fysieke vaardigheid, de technische vaardigheid die door training wordt verworven. Het gaat veel verder dan fysieke vaardigheid, uithoudingsvermogen of het begrijpen van de regels. Bovendien geloven dezelfde sceptici dat poker geen lichamelijk onderhoud en een onberispelijke levensstijl vereist, zoals bij elke professionele sporter het geval is. Niet voor niets verwijst de populaire uitdrukking “in Olympische vorm zijn” naar een goede fysieke conditie.
Aan de andere kant is de geluksfactor, die altijd hoog is bij poker, een groot nadeel. De mogelijkheid om een strategie te gebruiken en te vertrouwen op analyse neemt dit gebrek niet weg. Het maken van een ace serve bij volley laat weinig ruimte over voor geluk. Bij boogschieten hangt het bereiken van de kern van het doel sterk af van technische beheersing en training.
Op dit moment is er dus weinig kans dat het Internationaal Olympisch Comité poker ooit als Olympische sport zal erkennen, hoewel het schaken in 1999 wel als sport werd erkend en als ‘denksport’ werd geclassificeerd.